" هوشنگ ابتهاج "

تو را ز خویش جدا می‌کنند درد اینجاست ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

هزار سال میان جنگل ستاره‌ها پیِ تو گشته‌ام ستاره‌ای نگفت کزین سرای بی‌کسی کسی صدات می‌کند هنوز دیر نیست هنوز صبر من به قامت بلند آرزوست عزیز همزبان تو در کدام کهکشان نشسته‌ای؟!... @hoshang_ebtehhaj

بر آستان تو دل پایمال صد دردست  ببین که دست غمت بر سرم چه آوردست هوای باغ گل سرخ داشتیم و دریغ  که بلبلان همه زارند و برگ ها زردست  شب است و اینه خواب سپیده می بیند بیا که روز خوش ما خیال پروردست دهان غنچه فروبسته ماند در شب باغ  که صبح خنده گشا روی ازو نهان کردست  چه ها که بر سر ما رفت و کس نزد آهی  به مردمی که جهان سخت ناجوانمردست  به سوز دل نفسی آتشین بر آرای عشق  که سینه ها سیه از روزگار دم سردست غم تو با دل من پنجه درفکند و رواست  که این دلیر به بازوی آن هماوردست دلا منال و ببین هستی یگانه ی عشق که آسمان و زمین با من و تو همدردست  ز خواب زلف سیاهت چه دم زنم که هنوز خیال سایه پریشان ز فکر شبگردست... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفت دوباره گریه ی بی طاقتم بهانه گرفت شکیب درد خموشانه ام دوباره شکست دوباره خرمن خاکسترم زبانه گرفت #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

گردنی می افراشت سرش از چرخ فراتر می رفت آسمان با همه اخترهاش بوسه می زد به سر انگشتش سکه خورشید بود در مشتش یک سر و گردن، گاه نه کم از فاصله کیهانی‌ست وز سرافرازی تا خواری جز یک سر مو فاصله نیست او سری خم کرد و آسمان با همه اخترهاش دور شد از سر او #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

چه غریبانه تو با یاد وطن می نالی من چه گویم که غریب است دلم در وطنم #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

من همان جامم که گفت آن غمگسار  با دلِ خونین لبِ خندان بیار من خمُش کردم خروشِ چنگ را  گر چه صد زخم است این دلتنگ را #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

. تو بخوان... نغمهٔ ناخواندهٔ من !... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

بنگرید ای خام جوشان بنگرید این چنین چون خوابگردان مگذرید آه اگر این خواب افسون بگسلد از ندامت خارها در جان خلَد چشمهاتان باز خواهد شد ز خواب سر فرو افکنده از شرم جواب آن چه بود؟ آن دوست دشمن داشتن سینه ها از کینه ها انباشتن آن چه بود؟ آن جنگ و خونها ریختن آن زدن، آن کشتن، آن آویختن پرسشی کان هست همچون دشنه تیز پاسخی دارد همه خونابه ریز آن همه فریاد آزادی زدید فرصتی افتاد و زندانبان شدید آن که او امروز در بند شماست در غم فردای فرزند شماست راه می جستید و در خود گم شدید مردمید، اما چه نامردم شدید کجروان با راستان در کینه اند زشت رویان دشمن آیینه اند آی آدمها این صدای قرن ماست این صدا از وحشت غرق شماست دیده در گرداب کی وا می‌کنید؟ وه که غرق خود تماشا می‌کنید #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

نی خبر دارد از آن مردان مرد خون‌شان گلگونه رخسار زرد #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

گفتمش؛ مراد من ! به خنده گفت لابه از تو و بهانه با من است گفتمش من آن سمند سرکشم خنده زد که تازیانه با من است هر کسش گرفته دامن نیاز ناز چشمش این میانه با من است! #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

این رسم برادریه؟!... @hoshang_ebtehhaj

حُسن ملائک و بشر جلوه نداد اینقدر              عکسِ تو می زند در او: حسن نمود می‌کند ناز نشسته با طرب چهره به چهره ، لب به لب         گوشهٔ چشمِ مستِ تو گفت و شنود می‌کند ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

_فکر می کنید سایه رو چه جوری یاد می‌کنند؟ -- امیدوارم بگن که ؛ هر چه میگفت با صداقت گفت و باور داشت. @hoshang_ebtehhaj

آن که حق است گمانش به گمان تو، که نیست گفت بیرون ز جهان است جهان تو، که نیست! هر که پنداشتی از خویش به جای تو نشاند چه توان داد نشانی ز نشان تو که نیست؟ تا چنین هر چه مرا بود و توان نیز افزود همه از آن تو شد، چیست از آن تو که نیست؟ از تن زنده روان است روان تو، که گفت بی تن زنده روان است روان تو؟ که نیست! گفت عالم همه در بندگی شیطان‌اند گفتم ای زاهد خودبین به زیان تو که نیست! ره به معنی نبرد آن که به صورت نگرد سایه گفتند که صوفیست، به جان تو که نیست! #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

خیالِ دیدنت چه دلپذیر بود ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

دل شکستهٔ ما همچو آینه پاک است بهای دُر نشود گم اگرچه در خاک است ز چاک پیرهن یوسف آشکارا شد که دست و دیدهٔ پاکیزه دامنان پاک است نگر که نقش سپید و سیه رهت نزند که این دو اسبهٔ ایام سخت چالاک است قصور عقل کجا و قیاس قامت عشق تو هرقبا که بدوزی به قدر ادراک است سحر به باغ درآ کز زبان بلبل مست بگویمت که گریبان گل چرا چاک است رواست گر بگشاید هزار چشمهٔ اشک چنین که داس تو بر شاخه های این تاک است ز دوست آنچه کشیدم سزای دشمن بود فغان ز دوست که در دشمنی چه بی‌باک است صفای چشمهٔ روشن نگاه دار ای دل اگر چه از همه سو تند باد خاشاک است صدای توست که بر می زند ز سینهٔ من کجایی ای که جهان از تو پر ز پژواک است غروب و گوشهٌ زندان و بانگ مرغ غریب بنال سایه که هنگام شعر غمناک است دل حزینم ازین نالهٔ نهفته گرفت بیا که وقت صفیری ز پردهٔ راک است #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

. امید هیچ معجزی ز مرده نیست زنده باش... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj