•| #نرگس_صرافیان_طوفان |•

‏حرف زدن از جزئیات روزمره می‌تونه یکی از نشونه‌های عمیق بودن‌ِ یه رابطه‌ باشه.

آموخته‌ام که حق بدهم و عبور کنم، حق بدهم و ببخشم، حق بدهم و به دل نگیرم اما فراموش نکنم که نباید یک خطا و اشتباه را دوبار تکرارکرد؛ خواه دوست داشتنِ یک آدم باشد، خواه اعتماد به او، خواه توقع داشتن از کسی که بارها ثابت کرده برایش اهمیتی ندارد من به اوج برسم، یا زمین بخورم... حق می‌دهم، درک می‌کنم، می‌بخشم، اما فراموش، نه! فراموش کردن؛ به مثابه‌ی در دست گرفتن زغال نیمه‌روشنی‌ست که میان خاکستر پناه گرفته و تا مغز استخوان خواهد سوزاند و ویران خواهد کرد، نه فورا، ولی حتما... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

+ اَعطَیتُکَ ما تُریدُ بهتر از اونی که میخوای بهت می‌دم... امضا: خدا

من فکر می‌کنم که احترام، بالاتر از همه چیز باشد، فراتر از دوست داشتن و فراتر از مراقبت کردن. این‌که بدانی آدم یا آدم‌هایی به تو احترام می‌گذارند و مراعاتِ تو را می‌کنند و برای کار و تلاش تو ارزش قائلند هزار بار شرف دارد به این‌که جایی دوست داشته بشوی اما اصالت تو را به رسمیت نشناسند، تلاشت را نبینند، تحسینت نکنند و به تو احترام نگذارند. اولویت بودن خوب است، دوست داشتن خوب است، مراقبت کردن و مراعات کردن خوب است اما احترام گذاشتن، هزار پله بالاتر از تمام این‌ها ایستاده... زندگی و عشق بدون احترام، مثل درختی‌ست بدون برگ؛ قد کشیده، بلند، آب‌خورده، سالم، اما خشک... اما بدون میوه و برگ... تو ادامه می‌‌دهی ولی از یک‌جایی به بعد حیفت خواهد آمد توجه و زمانت را پای درختی بگذاری که نه سبز خواهد شد، نه سایه خواهد داشت و نه میوه خواهد داد... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

تو تنبل، بى‌انگيزه يا گير كرده نيستی. تو بعد از سال‌ها زندگی در حالت بقا، خسته‌ای. این فرق دارد. - لاادری

دلم گرفته بود، درخت‌ها در پشت مه هیچ معنایی نداشتند. دلم می‌خواست گریه کنم نه برای کسی نه برای چیزی فقط برای تنهایی خودم و گریه هیچ معنایی نداشت. - عباس معروفی

توضیح نده! هر توضیح اضافه، گواه اندوه یا دردسری‌ست و هر صمیمیت بی‌جا، نویدبخشِ رنجی که دیر یا زود و به هر صورت و شدتی -کم یا زیاد- به وقوع خواهدپیوست. اوضاع رابطه‌ها زیاد خوب نیست؛ میان مرزهای امن خودت بمان، با همان افراد محدود و آزمون شده ادامه بده و در دوستی‌های تازه، سخت‌گیر باش و تا می‌توانی صمیمی نشو... تو فرصتت محدودتر از آنی‌ست که حوصله و زمانت را روی پیامد صمیمی شدن‌ها بگذاری و آنقدر کارهای نیمه‌تمام داری که انرژی‌ات را صرفِ "چرا این را گفتم‌ها و چرا آن را شنیدم‌ها" نکنی... توضیح نده! کم حرف باش، صمیمی نشو و فاصله‌‌ات را حفظ کن؛ وگرنه غصه خواهی خورد و پشیمان خواهی‌شد. زیاد غصه خواهی‌خورد و زیاد پشیمان خواهی‌شد و هر غصه خوردن و هر پشیمان شدن یعنی زمان و عمر ارزشمندی که برای هیچ و پوچ از دست داده‌ای... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

و اعتراف می‌کنم که هیچ‌گاه چنین شجاع نبوده‌ام...

بر من لحظات بسیاری گذشته... شیرینی‌های بسیاری تجربه کرده‌ام و تلخی‌های بسیاری پشت‌سر گذاشته‌ام، آدم‌های بسیاری را شناخته‌ام و باآدم‌های بسیاری همنشین بوده‌ام... بی‌نهایت شاد بوده‌ام و بی‌نهایت غمگین. بی‌نهایت امیدوار و بی‌نهایت ناامید. بی‌نهایت عاشق و بی‌نهایت فارغ. بی‌نهایت آرام و بی نهایت، ناآرام. بی‌نهایت معمولی و بی‌نهایت عجیب... اما... اما... اما... اعتراف می‌کنم که هیچ‌ زمانی به اندازه‌ی حالا سرسخت و بی‌تفاوت و نسبت به احساسات خودم بی‌رحم نبوده‌ام! #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

گفت: چیزی عمیق بگو... گفتم: من با کسانی خندیده‌ام که وحشتناک‌ترین چیزها را در مورد من گفته‌اند و فکر می‌کنند من نمی‌دانم...

چه‌وقت می‌شود از شر این زمانه‌ی پر رنج، از تمام شلوغی، فکرهای غم‌انگیز، کارهای زیاد و جهانِ بحث‌برانگیز؛ دور بود و رها شد‌... کنار زد، وَ فرش پهن کرد و کمی چای ریخت وَ نوشید... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

همیشه عجله داشتم و... کارهایم خوب پیش نمی‌رفت چون عجله داشتم و... آرام و قرار نداشتم چون عجله داشتم!!! در تمام طول زندگی‌ام همیشه جوری زیست و رفتار کرده‌بودم که انگار دنبالم گذاشته‌اند و باید بدوم و باید نگران باشم و باید احتیاط کنم و باید سریع‌تر باشم... هیچ‌کس نبود که در میانه‌ی راه و آنجا که بیش از اندازه داشتم جان می‌کندم و تقلا می‌کردم، مرا بکشد کناری و بگوید: آرام‌تر آدمِ حسابی!!! نه عقب‌تر از تو خبری‌ست، نه جلوتر... هرچه که هست در اکنون است، در همین دقیقه‌ و ثانیه‌ی در حال وقوع... داری از چه و به کجا فرار می‌کنی؟ اکنون را که از دست بدهی، زندگی را از دست داده‌ای!!! زندگی را می‌بازی که چه چیزی را ببری؟ چه چیز مهم‌تری از زندگی می‌تواند وجود داشته‌باشد؟ کاش کسی مرا کنار می‌کشید و نمی‌گذاشت این‌قدر بیهوده خودم را به رنج و مکافات بیندازم و نابود کنم. کاش کسی مرا خیلی زودتر از این‌ها از این مهلکه‌ی بیهوده کنار می‌کشید... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

دانه ای که نخواهد رشد کند؛ هر چقدر آب و آفتابش بدهی، بیشتر می‌گندد ... - بزرگ علوی

فهمیده‌ام انسان باید همیشه مشغول باشد، وگرنه غصه خواهدخورد! انسان باید همیشه کار کند و مسئولیت داشته‌باشد و خسته و خواب‌آلوده به رختخواب برگردد. آدمیزاد اگر ذره‌ای استعدادِ زیاد فکر کردن و زیاد فهمیدن داشته‌باشد، رنج دنیا را تاب نخواهد آورد، مگر اینکه خودش را تا حد خفگی، در کار و مشغولیت‌ها غرق کند، آنقدر که دیگر نتواند دقت کند و اهمیت بدهد و به چیز دیگری فکر کند... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

شما کردید! شما خشکاندید و شما سوزاندید و شما به هیچ کشاندید... شما خواستید همه‌ کارگر باشیم و زیر خط فقر. شما کار را به جایی رساندید که نه فقط نانی برای خوردن، که هوا هم برای تنفس نداشته‌باشیم و به زودی حتی آبی برای خوردن! شما کردید... شما اوضاع را جوری پیش بردید و ناجورها را به حدی از وقاحت رساندید که جورها از خودشان بودن خجالت بکشند. شما سامان را آنقدر نابسامان کردید که فرزندان ما بگویند درس نمی‌خوانیم، چون عمرمان را تلف می‌کنیم و ما هیچ پاسخ منطقی و درستی نداشته‌باشیم؛ در زمانه‌ی دکترهای فقیر و بی‌سوادهای ثروتمند! شما آب و برق و گاز و خورد و خوراک را آنقدر بالا قرار دادید که دست اکثریت جامعه به آن نرسد و خیرش را همان اقلیتی ببینند که شما می‌خواستید! شما ظلم را عادی سازی کردید و تورم را عادی سازی کردید و واژه‌ی محال و ناممکن و نشدنی را عادی سازی کردید. شما کاری کردید که ما به زندگی با زحمت و رنج عادت کنیم و رنج را تکریم کنیم و درد را ارزشی بی‌بدیل به حساب بیاوریم و بپذیریم که همین است که هست و خودمان را با آسیب‌ها هم‌مسیر کنیم و تصور کنیم لابد باید همین باشد و لابد طبیعی‌ست که اینقدر عذاب بکشیم و همه چیزمان با عذاب و رنج‌ها عجین باشد! شما کردید... شما از ما جامعه‌ای پر از حسرت و جوانی‌های نکرده و ذوق‌های به ثمر نرسیده ساختید در حالی که در سرزمینی غنی با ثروت‌های بی‌شمار زندگی می‌کردیم و این حق ما نبود! شما کردید... نادان نبودید و به عمد کردید وگرنه لااقل یک‌نفر از شما برای این‌همه آسیب و ظلمِ در حال وقوع استعفا می‌داد یا از غصه دق می‌کرد اگر حس می‌کرد این شرایط را نمی‌خواسته اما نتواسته کاری کند و اوضاع را درست پیش ببرد! شما کردید و خوب هم می‌دانید چه کردید... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

منم ایران! گهی در آتشی سوزان گهی بازیچه‌ی دستان نااهلان... منم ایران! منم پیشینه‌ای پربار، تاریخی تماما عزت و پیکار... ایرانم! سرای ببر و شیرانم! نه بزدل‌ها و بی‌دل‌ها! نه جاهل‌ها! وطن‌گاه دلیرانم کمر بستند نابودم کنند اما؛ مگر خورشید را با چادری تیره اگر از دیدها خارج؛ اگر تا مدتی پنهان؛ ولی نابود، نه! هرگز! من ایرانم! به پوزِ بچه گرگی آب اقیانوس من ناپاک و چرک‌آلود، نه! هرگز! منم مانای جاویدان! منم در بادها، طوفان! منم کوروش، منم کاوه، منم پیروز هر میدان! منم کابوس ضحاکان... منم ایران! منم ایران! منم ایران! #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

من دقت کرده‌ام؛ به مرور زمان بیشتر می‌فهمی و با هر فهم، چهره‌ات عمیق‌تر می‌شود و با هر عمق، صورتت به سمت پایین متمایل می‌شود و شبیه به آدم‌هایی می‌شوی که از گریه بازگشته‌اند و نام این فرایند، پیری‌ست؛ مواجهه‌ی چندگانه‌ی فهمیدن و تجربه کردن و رنج کشیدن و پشت‌سر گذاشتن! و این زیباست... دردناک و تلخ و بی‌رحمانه، اما زیبا... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

آنجا که حس کردی تنها و بی‌پناه شدی، آنجا که حس کردی جهانی اشک برای گریستن داری و آنجا که زمین و زمان علیه تو بودند و مقابل تو سنگ می‌انداختند و آنجا که هیچ چیز به نفع تو نبود؛ دقیقا همانجا دست به زانو بگیر و شروع کن؛ که اگر موفقیت و صعودی هم باشد، از دل همین لحظات سخت و محدودکننده برخواهدخاست، نه از دل فراغتی که چشم‌انتظارِ رسیدنش هستی... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan