بانک کتاب صوتی

علامت های بلوغ عاطفی به زبان آلن دو باتن : ‏۱. میفهمید بیشتر بدرفتاری آدم های اطرافتون ریشه در اضطراب و ترسشون داره:‌ دنیا دیگه براتون پر از هیولا نیست ‏۲. یاد میگیرید آدما بطور خودکار از محتویات مغز شما اطلاع ندارند:‌ پس حرف میزنید و دیگران رو سرزنش نمیکنید که نمیفهمنتون ‏۳. یادمیگیرید که شماهم اشتباه میکنید:‌ پس معذرت خواهی میکنید ‏۴. اعتماد بنفس رو یاد میگیرید: نه که فوق العاده اید! نه. در واقع میفهمید همه ما ابله و ترسو و سرگردون هستیم.هممون با آزمون و خطا زندگی میکنیم. عیبی هم نداره ‏۵. والدینتون رو میبخشید:اونا هم درگیر ترس و اضطراب های خودشونن ‏۶. به اثر نکات کوچیک در خلق و خو افراد پی میبرید:‌ مثلا میفهمید یه مسئله مهم رو پیش نکشید مگر خودتون و طرف مقابل استراحت کرده باشید مست نباشید غذا خورده باشید و استرس  یا عجله نداشته باشید ‏۷. قهر نمیکنید:‌ یادتون نمیره که یه روز میمیرید. حرف میزنید و میبخشید ‏۸. دست از کمالگرایی برمیدارید:‌ هیچ چیزی بی نقص نیست. از به اندازه کافی خوب بودن قدردانی میکنید ‏۹. یاد میگیرید بد بین بودن در باره نتایج امور یه فضیلته ‏۱۰. میفهمید نقاط ضعف آدما با نقاط قوتشون گره خورده:‌ مثلا دیگه از کسی که شلخته ست ناراحت نمیشید چون میدونین در ازاش شاید خلاقه @soutidastan

می‌خوای بنویسی؛ اما ایده نداری؟ از بد بودن قلمت می‌ترسی؟ اصلاً نگران نباش با این کانالی که بهت معرفی می‌کنم می‌تونی صفر تا صد نویسندگی رو یاد بگیری، اونم با تدریس «مصطفی باقرزاده (یزداد آوندگار).» اینجا تا می‌تونی برای بهتر شدن باید تلاش کنی تضمین می‌کنم در عرض چند هفته حسابی تغییر کنی 👇🏻 @MostafaBagherZadeh74

تبلیغات 👇

✍این سرزمین لبریز از انسان‌های به انزوا رسیده‌ای است که به تنهایی نمی‌توانند دردها و رنج‌های خودشان را درمان کنند. من تنها هستم. کار زیادی هم از دستم ساخته نیست. ولی باید بروم و با کلامی یا تکان دادن دستی هم که شده قدری از دردهاشان بکاهم. دردها بی‌شمارند. درکِ رنج‌های همدیگر دنیا را قشنگ می‌کند. #قطعه‌ای_از_کتاب #آخرین_انار_دنیا #بختیار_علی @soutidastan

#معرفی_و_ارائه_کتاب کتاب صوتی «بچه‌های سبز» افسانه‌ای در قلب تاریخ در قرن هفدهم، «ویلیام دیویسون»، پزشک و گیاه‌شناس اسکاتلندی، در سفر پرالتهاب همراه پادشاه لهستان، به مرزهای ناشناخته لیتوانی و اوکراین قدم می‌گذارد. اما آنچه بیش از هر چیز توجه این ناظر دقیق را جلب می‌کند، رازی عجیب و باورنکردنی است: دو کودک اسیر با پوست و مویی به رنگ سبز... 🌿 این دو موجود اسرارآمیز، نقطه آغاز یکی از شگفت‌انگیزترین رمان‌های «اولگا توکارچوک»، برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۸ است. او در این اثر، پرسش‌های بزرگی را پیش روی ما می‌گذارد: «دیگری»چه کسی است؟ چرا همیشه از ناشناخته‌ها می‌ترسیم؟ و آیا این ترس، امروز هم با ماست؟ 📚 چرا باید به «بچه‌های سبز» گوش داد؟ · کشف داستانی افسانه‌ای و تاریخی که گویی روایتی از امروز ماست. · مواجهه با پرسش‌های عمیق فلسفی درباره «غریبه» و «تفاوت». · شنیدن روایتی روان از نویسنده‌ای که سبک منحصربه‌فردش، جهان ادبیات را تحت تأثیر قرار داده است. 🎙 کتاب صوتی «بچه‌های سبز» با ترجمه روان«کاوه میرعباسی»، اکنون در بانک کتاب صوتی برای شما آماده شنیدن است. #کتاب_صوتی#بچه_های_سبز #اولگا_توکارچوک #کاوه_میرعباسی #نشر_چشمه #ادبیات_لهستان #برنده_نوبل_ادبیات #داستان_تاریخی #رمان_فلسفی #ادبیات_جهان #بانک_کتاب_صوتی #پذیرش_تفاوت ها

#بچه_ها_ی_سبز بچه های سبز نویسنده:  اُلگا توکارچوک برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۸ @soutidastan

دنیا محل رنج کشیدن نیست. دنیا محل تجربه‌ی ناپایداری‌هایی از جنس درد و خوشی است. پونه مقیمی @soutidastan

سه راه برای دوبرابر کردن درآمدت ۱.گوشی معمولی ۲.داشتن اکانت تلگرام ۳.عضو شدن در کانال زیر تو کانال زیر آموزش رایگان وجود داره که میتونه درآمدت رو حداقل دو برابر کنه کانال درآمد ۲برابری کانال درآمد ۲برابری

تبلیغات 👇👇👇

کوسه‌های داخل آکواریوم بیشتر از ۴۰ سانتی‌متر رشد نمی‌کنند، در حالی‌که همان‌ها در اقیانوس تا چهار متر هم می‌رسند. می‌خواستم بگویم «بزرگ شدنِ ما به محیطی که در آن فعالیت می‌کنیم و آدم‌هایی که با آن‌ها ارتباط داریم، بستگیِ بسیاری دارد.» با دقتِ بیشتری انتخابشان کنیم… @soutidastan

✅ چند جمله‌ی زیبا و عمیق از کتاب «سیر عشق»، از آلن دو باتن 🔺«برای داشتن روابط خوب، نیازی نیست که دائماً عاقلانه رفتار کنیم. تمام مهارتی که نیاز داریم، این است که چند وقت یک بار بتوانیم با روی گشوده اقرار کنیم که شاید یکی دو جا احمقانه رفتار کرده‌ایم» (ص ۱۳). 🔺«افراد عیب‌جو و بدبین صرفاً آرمان‌گرایانی هستند با معیارهایی شدیداً سطح بالا» (ص ۲۲). 🔺«جذاب‌ترین آدم‌ها آنهایی نیستند که بلافاصله ما را قبول می‌کنند، یا آنهایی که هیچ وقت فرصتی به ما نمی‌دهند، بلکه کسانی هستند که به دلایلی ژرف (مانند یک گرفتاری عشقی دیگر، تعهد مذهبی، یا استدلال سیاسی مخالف) ما را پادرهوا معلّق نگه می‌دارند» (ص ۲۵). 🔺«نخستین دقایق تکان‌دهنده و گمراه‌کنندۀ عشق، درک ما را از اصل عشق منحرف کرده است. اجازه داده‌ایم داستان‌های عاشقانه‌مان خیلی زودتر از آنچه باید، تمام شود. ظاهراً دربارۀ چگونگی آغاز عشق چیزهای زیادی می‌دانیم، اما دربارۀ چگونگی ادامۀ آن بسیار اندک» (ص ۲۷). 🔺«عشق یعنی ستایش ویژگی‌هایی از معشوق که نوید جبران ضعف‌ها و کمبودهای ما را می‌دهد؛  عشق واکنشی منطقی است به اکتشاف نقاط قوّتِ تکمیل‌کننده و ویژگی‌های شخصی دیگر که ما آرزویشان را داریم. عشق از حسّ ناکامل بودن و از میل به کامل شدن سرچشمه می‌گیرد» (ص ۲۹). 🔺«عشق درواقع یک نوع فلسفۀ توافقِ شهودی است. در عشقِ واقعی، نیازی نیست به طرز ملالت‌باری هر چیزی به زبان آورده یا دیکته شود. وقتی دو نفر به یک‌دیگر مهر می‌ورزند، سرانجام یک احساس متقابلِ حقیقتاً حیرت‌آور بین آنها پدید می‌آید که بر اساس آن، جهان را کاملاً مشابه هم می‌بینند» (ص ۵۹). 🔺«با توجه به این که زندگی بسیار کوتاه است و موضوعات بااهمیتِ آن بسیار، دعوا کردن به خاطر موضوع بی‌اهمیت، واقعاً وقت ما را هدر می‌دهد» (ص ۶۰). 🔺«ظاهراً به نظر می‌رسد غالبِ مشاجره‌های همسرها بر سر «هیچ و پوچ» اتفاق می‌افتند، اما باید بدانیم که مسائل کوچک در واقع مسائل بزرگی هستند که چنان که باید، به آنها توجه نشده است. بحث‌های هر روزه بر سر مسائل کوچک، ریسمان‌های سستی هستند که به تضادهای بنیادی شخصیت دو همسر متّصل هستند» (ص ۶۴). 🔺«سخنان تلخ همیشه قدرتی دارند که سخنان شیرین نمی‌توانند از آنها پیشی بگیرند» (ص ۶۶). 🔺«افرادی که شنونده‌های خوبی هستند نیز به اندازۀ افرادی که خوب منظور خود را بیان می‌کنند، مهم و کمیاب هستند. برای شنونده‌ی خوبی بودن نیز میزان غیر معمولی از اعتماد به نفس لازم است» (ص ۸۳). 🔺«ما ناخودآگاه دیگران را به خاطر نپذیرفتن ابعادی از وجودمان که شهامت توضیح دادنشان را نداریم، سرزنش می‌کنیم» (ص ۸۴). ♦️دو باتن، آلن (۱۴۰۳). سیر عشق. ترجمۀ زهرا باختری. تهران: چترنگ. چاپ پنجاه و نهم. ✅ در متن ترجمه فراوان دست برده‌ام. کسانی که قصد دارند در یک نوشتۀ علمی به این مطالب ارجاع بدهند، حتماً به متن اصلی مراجعه کنند. ایرج شهبازی @soutidastan

این جمله آلن دو باتن رو باید با طلا نوشت: پشت نقاب بزرگسالی همه ما کودکیست نیازمند عاطفه، گذشت، عشق و ترسیده از تنهایی... کودک درون، استعاره از تجربیات گذشته ست. همه احساساتی که از ابتدا داشتیم و اما بروز ندادیم. همه حرف هایی که تو دلمون مونده و به زبون نیاوردیم. همه اون ها چیزی رو ساختن که الان هستیم ما رو با همه ترس ها، میل ها، اضطراب ها و افسردگی هامون... و تا وقتی که نپذیریم، تغییر نخواهیم کرد. رهایی واقعی اون لحظه ایست که با کودک درون خودمون و همه زخم هاش ملاقات کنیم و آرومش کنیم و بهش بگیم: "تو در امنیتی! لازم نیست کامل باشی تا لایق محبت و دوست داشته شدن باشی. نیازی نیست خودت رو به دیگران ثابت کنی. ناتوانی دیگران در قدردانی از تو به این معنی نیست که تو بی ارزشی من تو رو دوست دارم همه ی اتفاقاتی که افتاده تقصیر تو نیست. تو تلاشت رو کردی." شما همان کودکی هستید که اکنون بزرگ شدید و کودک درون شما در اعماق ناخودآگاه تان زندگی می‌کنه این را فراموشش نکنید و با او مهربان باشید چرا که خواسته یا ناخواسته در زندگی شما تاثیر می‌گذارد. @soutidastan

دوستان پیشنهاد میکنم عضو شوید

توی کانال من طعم زندگی جریان داره؛ جایی بین واقعیت و خیال، همون‌جایی که همه‌چیز قشنگ‌تر میشه. از وقتی فهمیدم سرطان تیروئید دارم که متاستاز کرده به غدد لنفاوی سمت راستم ، نوشتن رو جدی‌تر دنبال می‌کنم؛ شاید تجربه‌هام به درد کسی بخوره، شاید توی تاریکیِ راهی که میره، چند قدمش با من یکی باشه. شاید تجربه‌های من یه جایی دستش رو بگیره اگر ادبیات و روایت لطیف روزمره رو دوست داری… خوش اومدی. کانالم منتظرته. @malange_biparde #روزمرگی_مَلَنگِ_بی‌پرده

معمولا فکر می‌کنیم بیمارستانهای روانپزشکی فقط برای «دیوانه‌»هاست اما حرفی که امروز روانشناس بیمارستان رازی به من زد مو به تنم سیخ کرد.. اینجا کسی دیوانه نیست؛ فقط کسانی هستند که دیر کمک گرفتند یک مدیر بانک، یک روز اصلاً سر کار نرفت. گوشی‌اش را خاموش کرد و ده روز تمام در سکوت نشست. همسایه‌ها او را پیدا کردند: بی‌حرکت، خیره به یک نقطه، زیر لب فقط یک کلمه را تکرار می‌کرد. نه اعتیادی بود، نه خیانتی؛ فقط بدنی که دیگر توان ادامه نداشت. اتاق کناری — مادرِ سه بچه. سال‌ها تحقیر، سکوت و اشک‌های پنهانی. برای «حفظ زندگی مشترک» لبخند می‌زد. کم‌کم شب‌ها با خودش حرف می‌زد و بی‌وقفه آینه‌ها را پاک می‌کرد. بچه‌ها را از او جدا کردند و حالا تحت درمان است. مردی که او را شکست؟ راحت زندگی می‌کند. کسی هم از او به‌عنوان یک «قهرمان» یاد نکرد؛ تا روزی که از درون فرو ریخت. پشت دیوار — برنامه‌نویس ۲۸ ساله. دو سال بدون حتی یک روز استراحت: «فقط این قسمت تموم شه… بعدش می‌خوابم.» اما یک روز پابرهنه از خانه رفت بیرون و اسم خودش را هم یادش نمی‌آمد. هرکس پرسید فقط گفت: «خسته‌ام.» هیچ‌کس نفهمید خستگیِ ساده، کی تبدیل شد به فروپاشی کامل. او یک «دیگری» نیست؛ او هرکدام از ماست. «مرز را نمی‌بینی. امروز خسته‌ای. فردا در را باز نمی‌کنی. یک ماه بعد آمبولانس پشت در است.» مسئله دیوانگی نیست، فرسودگی است. مرز بیماری آن‌جاست که سکوت می‌کنی و تظاهر می‌کنی حالت خوب است. سه هفته بی‌خوابی. بی‌جواب گذاشتن تماس‌ها. گِره‌خوردن کلمات. غذا خوردن فقط از روی عادت. بدنی که نمی‌خواهد از خانه بیرون بروی. علامت خطر؟ وقتی سکوت سنگین می‌شود و حتی دوش گرفتن هم سبکت نمی‌کند. همین حالا به خودت برس: پاها روی زمین، نگاهت به افق. ده نفس آرام. و به کسی زنگ بزن و فقط بگو: «حالم خوب نیست.» به ما گفته بودند بیمارستان برای کسانی است که «می‌شکنند». اما واقعیت این است که آنجا پر است از آدم‌هایی که خیلی طولانی مقاومت کرده‌اند… و جهان، قدرتشان را تحسین می‌کرد؛؛ تا وقتی چیزی از آن قدرت نماند جز سکوت فائزه موحدنژاد @soutidastan