Moosighi sonati

@moosighi_sonati 🎧

موسیقی «مادر»؛ ضیافت سازها در ستایش اصالت بی‌شک موسیقی متن فیلم «مادر» یکی از درخشان‌ترین آثار تاریخ سینمای ایران است؛ اثری که هم از نظر استانداردهای فنی و هم در خلق فضاهای دراماتیک، یگانه عمل می‌کند. در شاهکار زنده‌یاد «علی حاتمی»، ما با فضایی نوستالژیک و کاملاً ایرانی روبرو هستیم. با نگاهی به کارنامه حاتمی در آثاری چون «سوته‌دلان»، «کمال‌الملک» و «هزاردستان»، انتخاب موسیقی سنتی دور از انتظار نبود؛ اما شگفتی آنجا رقم خورد که این کارگردان بزرگ، ساخت موسیقی را به جوانی ۲۹ ساله سپرد: ارسلان کامکار. ارسلان جوان برای خلق این اثر ماندگار، از هنر خانوادگی بهره جست و گروه «کامکارها» را به استودیو برد تا «مادر» به تنها فیلمی تبدیل شود که تمام اعضای این خانواده هنرمند در ساخت موسیقی آن کنار هم قرار گرفتند.موسیقی این فیلم ترکیبی هوشمندانه از دستگاه‌های ماهور، اصفهان، چهارگاه، دشتی و بیات ترک است. ارسلان کامکار با درک عمیق از کانسپت فیلم، برای هر کاراکتر روایتی موسیقایی خلق کرده است: شخصیت جمال (پسر عرب): استفاده از ساز تخصصی آهنگساز یعنی «عود» که هویت و جغرافیای زندگی این کاراکتر را به زیبایی ترسیم می‌کند. حضور مادر: استفاده از «آواز بیات ترک» در لحظات ورود و خروج مادر، که فضایی غمگین اما عمیقاً صمیمانه و معنوی می‌سازد. سکانس صبحگاه: استفاده از ساز «نی» در دستگاه «چهارگاه» برای القای حس شکوه، حماسه و آغاز روز. صحنه‌های آب‌پاشی: اجرای تکنیکی و ریزهای استادانه «سنتور» توسط اردوان کامکار که تداعی‌گر صدای آب و طراوت است.موسیقی این فیلم ترکیبی هوشمندانه از دستگاه‌های ماهور، اصفهان، چهارگاه، دشتی و بیات ترک است. ارسلان کامکار با درک عمیق از کانسپت فیلم، برای هر کاراکتر روایتی موسیقایی خلق کرده است: شخصیت جمال (پسر عرب): استفاده از ساز تخصصی آهنگساز یعنی «عود» که هویت و جغرافیای زندگی این کاراکتر را به زیبایی ترسیم می‌کند. حضور مادر: استفاده از «آواز بیات ترک» در لحظات ورود و خروج مادر، که فضایی غمگین اما عمیقاً صمیمانه و معنوی می‌سازد. سکانس صبحگاه: استفاده از ساز «نی» در دستگاه «چهارگاه» برای القای حس شکوه، حماسه و آغاز روز. صحنه‌های آب‌پاشی: اجرای تکنیکی و ریزهای استادانه «سنتور» توسط اردوان کامکار که تداعی‌گر صدای آب و طراوت است. @moosighi_sonati

موسیقی فیلم مادر ساخته استاد ارسلان کامکار @moosighi_sonati

قطعه《سرزمین جاوید》 اجرای ارکستر هور اثری از #بهداد_بهزادی @moosighi_sonati

آسمان هشتم (the 8th Heaven) نخستین آلبوم در سبک عدم اثری از بهمن

بیات ترک با اجرای دو ترک نازنین و قدر نادیده، استادان مکتب تبریز.... در تاریخ موسیقی کلاسیک ایرانی، هم‌نشینی ساز غلامحسین‌خان بیگجه‌خانی و محمود فرنام، فراتر از یک دو‌نوازی ساده، تجلی‌گاه عالی‌ترین سطح از “مکتب تبریز” است. بیگجه‌خانی نماینده‌ی تمام‌عیار زیبایی‌شناسیِ آذربایجان در تار ایرانی است. استایل او را می‌توان در چند مؤلفه فنی خلاصه کرد: تکنیک ریزهای متداوم و شفاف: برخلاف شیوه‌های تهران که گاه بر پایه "دراب"‌های سنگین بنا شده، ریزهای بیگجه‌خانی بسیار شفاف، مخملی و پیوسته است و بیشترین توجه را ریز هایش به خود جلب می‌کند و زاویه مضراب او و نحوه برخورد با سیم‌ها، صدایی تمیز بدون نویز اضافه تولید می‌کند که این زاویه گرفتن مضراب در دست مابین نوازندگان ایرانی مختص خود اوست. جمله‌بندی آوازگونه: جملات او کوتاه، موجز و به شدت آوازگونه‌اند که از این حیث غرابتی با مکتب اصفهان دارد بسان حضرت استاد شهناز بیگجه از “پرگویی” پرهیز می‌کند و سکوت‌ها در ساز او به اندازه نتها، بار موسیقایی دارند. استفاده از ویبراسیون‌های عرضی و طولی ملایم، لحنی تغزلی به ساز می‌دهد. ادوار ریتمیک خاص: بیگجه‌خانی استاد ترکیب “رنگ” و “چهارمضراب” با جملات آوازی است. پایه‌های ریتمیک او اغلب لنگ یا دارای سنکوپ‌های ظریف آذری هستند که چاشنی رقص و وجد را به موسیقی دستگاهی اضافه می‌کند. دایرهِ فرنام: فراتر از یک مترونوم محمود فرنام تنها یک نگهدارنده ریتم نیست؛ او یک ملودی‌پرداز روی ساز کوبه‌ای است. تکنیک انگشت‌گذاری: استفاده از تمامی انگشتان (به‌ویژه انگشت‌های حلقه و کوچک) برای ایجاد زینت‌های ریز و “پُر کردن” فضاهای خالی (Ghost Notes)، بافت ریتمیک را غنی می‌کند. تنوع تمبرال : فرنام با تغییر محل ضربه (مرکز پوست، لبه کمانه، و زنجیرها) طیف وسیعی از رنگ‌های صوتی را ایجاد می‌کند. استفاده هوشمندانه از زنجیرهای دایره برای ایجاد افکت “خِش” در لحظات اوج، امضای کار اوست. هم‌نشینی دیالکتیک: نکته کلیدی در همراهی فرنام با بیگجه‌خانی، “جواب آواز” با ساز کوبه‌ای است. وقتی تار سکوت می‌کند، دایره با یک پاساژ تکنیکی فضا را پر می‌کند و وقتی تار به اوج می‌رسد، دایره با یک ریتم پایدار بستر را فراهم می‌سازد.

بیات ترک با اجرای دو ترک نازنین و قدر نادیده، استادان مکتب تبریز....

بداهه نوازی《بیات ترک》 تار: غلامحسین بیگجه‌خانی دایره: محمود فرنام @moosighi_sonati

بسیاری از همراهان عزیز از کم‌کاری ما در کانال تلگرام گله‌مند بودند. پاسخ کوتاه و صادقانه این است که آن شور و حال و حوصله‌ی سال‌های گذشته دیگر نیست. اما شاید دلیل عمیق‌تری هم وجود داشته باشد. موسیقی ما، به قول استاد احمد عبادی، موسیقی «حال» است، نه «قال» گویی این جوهرِ سیال و درونی، در هیاهوی این دوران که عصر «قال» و نمایش است، همخوانی و هم‌نوایی چندانی نمی‌یابد. گویی سکوت و درون‌گرایی «حال»، در برابر غوغای برون‌گرای «قال» یارای سخن گفتن ندارد.

سه تار بیات اصفهان از استادِ استادان ابولحسن صبا @moosigh_sonati

قطعه《من و دلدار》 خواننده: #سپیده_رئیس_سادات آهنگ و تنظیم: مانی و پویا خوشروش شاعر : #عماد_خراسانی @moosighi_sonati

@moosighi_sonati 🎧

به یاد بانوی آواز ایران، #ملوک_ضرابی چه خیال شیرینی است تصور لبخند رضایتش، آنگاه که می‌دید پس از گذشت دهه‌ها، نوای جاودانه‌اش هنوز بر لبان دختران این سرزمین جاری‌ست و راه پرفراز و نشیبش، مشعل راه هنرمندان امروز شده است. روحش شاد و راهش پر رهرو باد اجرای زیبا با صدای #بهار_فردوسی @moosighi_sonati

قطعه《چشم مادو》 با صدای حمیدرضا ترکاشوند آهنگساز پیمان خازنی شاعر جلال الدین دری تنظیم: گیتار و عود کیان دارات

@moosighi_sonati 🎧